Zaman geçiyor ve doğum yaklaşıyordu. Peki Elif bu sıralarda ne yapıyordu? Bilmiyorduk. Sanıyorduk ki Elif evinde oturmuş hanım hanım doğumunu bekliyor. Facebooktan gördük ki teleferikte! Neyse tamam geziyor işte derken ertersi gün Eyüp Camii' ne ziyarete gitmiş. Doğum yaklaşmış dediğim 40 hafta bu arada. 40+1, dur bakayım sayfasına ne yapıyor derken Sultanahmet'de check in görüyorum. Doğum yapmak üzere olan gebe değil de alman turist edasıyla bir kaç gün daha geçirdikten sonra nihayetinde bebeği gelmeye karar veriyor.
Hastanede buluştuğumuz sırada bir kaç cm açıklığı olduğu söylendi. Gülüyoruz, konuşuyoruz... Her yeni dalga gelişinde sevindik. Aktif doğum pozisyonları, nefes teknikleri, imgeleme gibi yöntemlerle hiç ilaç almadan bedenindeki doğal ağrı kesici hormonu açığa çıkardık. Aroma terapi kullanarak gevşeme, ferahlama gibi ihtiyaçları karşıladık. Pozitif olumlamalarla bebeği çağırdık. Anne va bebek sürekli iletişim kurdular. Bu onların birlikte yaptıkları ilk eylemdi!Birbirimize sarılarak dalgaları karşıladık. Ben ona masaj yaparken o da bana yaptı( sevme de ne yap? ) Şule hanımdan öğrendiğimize göre bebeğin yüzünün anne karnına doğru bakması gerekirken, tam tersi yani ön tarafa doğru bakıyormuş. Anne karnına doğru baktığında ilerleyişi daha kolay oluyor ama bu tür durumlar için kullanılan pozisyonlar ve tekniklerle miniğimiz yavaş yavaş aşağıya indi. Tüm bu süreç 3-4 saat kadar sürdü. Tabi ki 3. doğum olmasının etkisi büyük.
Zaman ilerledikçe Elif'in ıkınma hissi gelmeye başladı. Bu sırada yoğun pozisyon, masaj ve çeşitli nefes teknikleri ile biraz daha yardımcı olduk. Doktorumuz Şule Selman zaten hep yanımızda ve içimiz rahat biçimde biraz daha çalıştık. Doğum masasına geçtik, bebeğin pozisyonu nedeniyle kısa bir süre bekledik ama doktor teyzesinin ufak yardımıyla doğum yolunun son kısmına da girmiş oldu. (Elif daha sonra bu kısmı koç burcu olmasına ve boynuzlarını takmasına bağladı. :)) Artık dışarı gelmeye hazırdı. Bir kaç ıkınma ile birlikte her hangi bir yırtık, epizyotomi ( vajinal kesi ) oluşmadan bebek ve annemiz buluştu.
Bu sırada çektiğim resimlere baktıkça duygulanmamak elde değil. Elif kucağındaki bebeğiyle konuşuyor, onu çok sevdiğini söylüyor ve fırsat bulduğu her dakika bize teşekkür ediyordu. Kızının nasıl güzel olduğunu anlatamam ( Türkiye henüz bu güzelliğe hazır olmadığından fotograf koymuyorum :D ). İlk emzirme ten tene temas sırasında gerçekleşti. Zaten dikişi olmayacağı için hemen odaya indik ve ailenin diğer bireyleriyle onları buluşturduk. Sonra da Şule hanımla oh ne güzel doğumdu sarılmamızı yaptık. :)
Ebe olduğunuzu düşünün, yeni doğum yapmış bir kadın size "çok mutluyum" diyerek tontiş kızı ile resimlerini gönderiyor, ebeler haftanızı yine o güzelliğin resimleri ile kutluyor. Siz olsanız bu işi sevmez misiniz?
Yaklaşık bir hafta sonra kontrol günü muayenede görüştük ve bahsettiğim görünce kahkaha atıp sarılmalar orada gerçekleşti. Ben bu iş sayesinde böyle "candan" kadınlarla tanışıyorum. Hayatıma anlam katıyorlar.
Elif ve minik kızına ailenin diğer üyeleriyle birlikte mutlu, sağlıklı bir ömür diliyorum. Her başlangıçları bu kadar güzel olsun.
Ebe Serap SAĞIR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder